De reis, de guesthouse en de stad

De reis was lang. Erg lang. Maar gelukkig was ik niet alleen. Tijdens de trainingsdag van Pure, de organisatie die mijn stage heeft geregeld, ontmoette ik Ilse die zes weken in Siem Reap zou blijven. Ilse had precies dezelfde vlucht als ik, dus we zijn samen het vliegtuig ingestapt. Na twee overstaps, veel irritatie aan de langzame Aziaten (no offence to anyone;) en 24 uur onderweg te zijn was ik er dan. Siem Reap. Je ziet al meteen dat Siem Reap een toeristische plek is, het vliegveld ziet er goed verzorgt uit en doet me een beetje denken aan Bali. Het is 1 grote ruimte die erg goed wordt schoongehouden door 3 schoonmakers die een half uur doen over 1m2 dweilen. (Lees: ze zijn mensen aan het bekijken en eens in de zoveel minuten bewegen ze de dweil). Ik werd samen met Ilse opgehaald met de TukTuk van de guesthouse waar we verblijven (victory guesthouse). Wat een avontuur die TukTuk. Bij elk hobbeltje op de weg word je gelanceerd. Onderweg (15 min in de TukTuk) heb ik 30 agenten gezien die naast de weg staan. Ze zijn geen controles aan het uitvoeren zoals back home, maar ze staan te roken, te bellen, te praten of gewoon te staan. Leuk weetje; iedereen heeft op een regenachtige dag een poncho aan. Zo'n dun, plastic ding die wij 1 x gebruiken, of een iets dikker plastic ding in allemaal leuke kleuren (politie natuurlijk legergroen)z Gelukkig zal ik daartussen niet opvallen, want mijn moeder heeft een rose met witte stippen dikkere poncho gekocht. Thanks mom (y)

De guesthouse is best leuk. Er zit een restaurant bij waar je, surprise surprise, kan eten en zitten. En waar de Cambodjaanse werknemers de hele dag drama series aan het kijken zijn op hun kleine, maar luide, tv. Of dat, of ze zitten op hun iPhone 4/5 het www te verkennen. Geen grap. Iedereen, echt iedereen, heeft een smartphone of tablet. En zelfs tijdens het eten zitten ze met zn allen op hun eigen telefoon. Niet zoals we dat soms in NL doen(het telefoonkwartier), maar echt de hele tijd. Ik ben dus NIET verslaafd aan mijn telefoon jongens. NIET. Dat zal waarschijnlijk de belangrijkste levensles zijn die ik hier leer.
Mijn kamer is ook dikke prima. Heb een tweepersoons bed, tafel, 'kast', en badkamer voor mij alleen. Alleen geen warm water, maar gelukkig is t hier warm genoeg dus zal het niet heel erg missen.

Ik werd opgevangen door Sarah van de organsatie ConCert, een NGO die vrijwilligers in Cambodja coordineert. Ze heeft mij, Ilse en Julie (blijft 2 maanden in Siem Reap) de stad laten zien en de do's en dont's uitgelegd voor het fietsen. We kunnen namelijk een fiets lenen, wat echt heel chill is. Do: doen alsof je de baas van de weg bent. Dont's: niet te veel de baas zijn want ze stoppen toch niet voor je. Je zou denken dat ik als Nederlander wel snapt hoe je moet fietsen in een grote stad, maar dit is een paar levels hoger dan fietsstad Groningen..
De stad is heel leuk. Veel barretjes, restaurantjes en marktjes, veel fruitdrankjes en crepe karretjes langs de weg, en elke 10 seconden een TukTuk-chauffeur die graag een halve dollar aan je verdient. Ook hier merk je dat het een toeristische plek is, maar de mag de pret niet drukken want ook in de toeristische restaurantjes hebben ze heerlijk eten (soep uit een kokosnoot!!).

Ik schrijf dit trouwens via m'n iPhone omdat 't wifi niet werkt op m'n laptop.. Ben dus al een uur aan t doen over dit verhaal en kan dus ook niet echt foto's toevoegen. Dinsdag heb ik mijn eerste stage dag, waar ik hopelijk wel wifi heb, en zal ik meer vertellen over mijn avonturen hier. Vanmiddag ga ik bijvoorbeeld de tempels in de stad bezoeken en vanavond met alle vrijwilligers van NGO's in Siem Reap tapas eten. Dit weekend ga ik trouwens naar Angkor Wat. De welbekende, vaak gefotografeerde, super oude, nr 1 bezienswaardigheid volgens Lonely Planet, én reusachtige tempels die hier op fietsafstand vandaan zijn. Photo's will, obviously, follow. Maandag krijgen alle vrijwilligers een workshop over hoe je moet omgaan met alle kinderen hier want, het is niet overdreven wat google mij heeft vertelt, 1/3e van de bevolking is onder de 14 jaar. Dinsdag dus de eerste stage dag. Dan hoor/zie je meer. Joe!