Abi, Battambang, Halloween
Blijf op de hoogte en volg Jedidja
03 November 2015 | Cambodja, Khett Siem Reab
Het festival team wordt steeds groter. Ik was de eerste vrijwilliger, en er zijn er nu twee bij. Over een week zijn we met z'n achten. (We begonnen met 4 meer dan ander halve maand geleden). Afgelopen week ben ik bezig geweest met het ontwerpen van een raamsticker van 2,5 bij 2,5 voor op het kantoor en het regelen van de merchandise voor tijdens het festival en de graphics van de crowdfunding campagne. Fijn om eindelijk creatief bezig te zijn. Dat ligt mij veel meer dan Excel bestanden van meer dan 8000 rijen op orde brengen, wat ik 5 keer over heb moeten doen omdat er steeds iets fout ging. Dus ik ben blij:)
Ik kom steeds meer Cambodjanen tegen die open praten over de politieke situatie waarin het land zich bevind. Vrijdag heb ik een geschiedenis docent van eind 20 ontmoet. Er kwam een waterval aan verhalen uit, en hij vertelde erg ongelukkig te zijn omdat het land zo fucked up is. Hij heeft z'n eigen cocktailbusje (foodtruck maar dan voor cocktails) en wordt regelmatig door de politie aangesproken dat hij niet op de locatie waar hij op dat moment is, mag staan. Máár als hij 10 dollar betaald laten ze het er bij zitten. Dat is de helft van z'n omzet op een dag, en dan moet de benzine en personeelskosten er nog af. Hij laat namelijk z'n beste vriend de cocktails maken zodat hij ook een baan heeft. Abi (zo heet de geschiedenisman) doet z'n busje dan dicht en rijdt naar de andere kant van de straat, en als ze hem daar weer aanspreken rijdt hij weer terug. Abi is erg bedreven met de Cambodjanen. Ik vertelde dat hij best trots kon zijn op zo'n vrolijk, lachend volk, maar volgens hem is het allemaal nep. Hoe kan je gelukkig zijn in zo'n corrupt land? Als je hoogzwanger bent en moet bevallen, wordt je door de ambulance halverwege de rit schaamteloos aan de kant van de weg gedumpt en voor dood achtergelaten wanneer ze er achter komen dat je geen geld hebt.
Het is volgens Abi allemaal de schuld van de Vietnamezen. Ze zitten overal in Cambodja en halen alleen maar geld uit het land, wat ze in hun eigen zak steken. 50% van de opbrengt van Angkor Wat zou bijvoorbeeld naar Vietnam gaan, alle hotels en resorts die de laatste jaren uit de grond gestampt zijn, is ook Vietnamees. Dit verhaal heb ik eerder gehoord, van m'n TukTuk chauffeur in Pnomh Penh, maar ik weet niet in hoeverre het waar is.
Het valt niet te ontkennen dat Cambodja problemen heeft, waar zeker verandering in moet komen, mocht het zo ontwikkeld als z'n buurlanden willen worden. Maar zoals ik in m'n vorige blog zei, vind ik het indrukwekkend dat er überhaupt scholen en ontwikkeling is. Het zou natuurlijk helpen als de overheid niet corrupt was, en ook daadwerkelijk het beste met het land voor zou hebben. Abi wil trouwens rechten studeren en politicus worden. Hij wil naar Harvard en een grote achterban creëren zodat hij verandering in zijn land kan brengen. Ik kon zijn ambitie erg waarderen, en zag dat hij er echt hart voor heeft. Ik zou voor 'm stemmen. Abi for president!
Anderhalve week geleden ben ik naar Battambang geweest. Omdat de rest van de vrijwilligers vrijdag een vrije dag hadden, en ik door mijn expat collega's gewoon moest werken, heb ik zaterdagochtend alleen de bus genomen naar Battambang. (Even snel tussendoor: er is hier elke week wel een feestdag, de vrijwilligers die op een project werken profiteren daar van, but not me. Ever. M'n vakantieweek was dus eigenlijk geen vakantie voor mij) De eerste 20 min naar Battambang was echt verschrikkelijk. Je kan het eigenlijk geen weg noemen, daarna was de weg bijna alsof ik in Nederland was. Goed asfalt, zonder (al te grote) gaten, veel groen, wat gras en boompjes, en suuuper plat. Best een beetje saai eigenlijk. Ik deelde de bus verder met een stuk of 20 Cambodjanen. Voorin de bus was een klein tv scherm waarop de kruizen van, ik denk, Koreaanse, schaarsgeklede vrouwen bewegend op een ernstig eentonige beat suggestieve bewegingen maakten. Vier uur lang plaatsvervangende schaamte. Ik hoop niet dat zij denken dat dit in het Westen normaal is, maar waarschijnlijk wel..
Buiten bovengenoemde, zat er ook nog eens een zieke vrouw schuin voor mij, die tijdens de rit 5 keer haar maag heeft geleegd via haar mond. In een plastic zakje, dat wel.
Battambang is de tweede stad van Cambodja, maar straalt dit absoluut niet uit. Het is niet toeristisch, klein, en heeft eigenlijk niet heel veel te bieden in de stad zelf, behalve het enige treinspoor waar een trein/platform van bamboe op rijdt. Zaterdag heb ik met een andere vrijwilliger weer een motor gehuurd en zijn we naar een ‘berg’ gereden met grotten, die door de Khmer Rouge zijn gebruikt om mensen te vermoorden, en tempels. In de berg zat de ‘bat cave’ waar duizenden vleermuizen tijdens de schemer uitvliegen. Verder was er dus niet veel te doen.
Afgelopen weekend was Halloween, en ben ik met collega’s als ninja’s verkleed gegaan. Door alle expats in de stad, is Halloween een gigantisch ding. Het leek in Pubstreet (waar alle barretjes zitten) een beetje op koningsdag in NL. Dronken, verkleedde mensen dansend op straat. Helaas zijn we een paar keer vergeleken met ISIS strijders.. Dat was een beetje jammer.
Mijn fotos staan eindelijk op m’n laptop trouwens, dus heb bij de reisverslagen wat toegevoegd. JOEJOE!
Ik kom steeds meer Cambodjanen tegen die open praten over de politieke situatie waarin het land zich bevind. Vrijdag heb ik een geschiedenis docent van eind 20 ontmoet. Er kwam een waterval aan verhalen uit, en hij vertelde erg ongelukkig te zijn omdat het land zo fucked up is. Hij heeft z'n eigen cocktailbusje (foodtruck maar dan voor cocktails) en wordt regelmatig door de politie aangesproken dat hij niet op de locatie waar hij op dat moment is, mag staan. Máár als hij 10 dollar betaald laten ze het er bij zitten. Dat is de helft van z'n omzet op een dag, en dan moet de benzine en personeelskosten er nog af. Hij laat namelijk z'n beste vriend de cocktails maken zodat hij ook een baan heeft. Abi (zo heet de geschiedenisman) doet z'n busje dan dicht en rijdt naar de andere kant van de straat, en als ze hem daar weer aanspreken rijdt hij weer terug. Abi is erg bedreven met de Cambodjanen. Ik vertelde dat hij best trots kon zijn op zo'n vrolijk, lachend volk, maar volgens hem is het allemaal nep. Hoe kan je gelukkig zijn in zo'n corrupt land? Als je hoogzwanger bent en moet bevallen, wordt je door de ambulance halverwege de rit schaamteloos aan de kant van de weg gedumpt en voor dood achtergelaten wanneer ze er achter komen dat je geen geld hebt.
Het is volgens Abi allemaal de schuld van de Vietnamezen. Ze zitten overal in Cambodja en halen alleen maar geld uit het land, wat ze in hun eigen zak steken. 50% van de opbrengt van Angkor Wat zou bijvoorbeeld naar Vietnam gaan, alle hotels en resorts die de laatste jaren uit de grond gestampt zijn, is ook Vietnamees. Dit verhaal heb ik eerder gehoord, van m'n TukTuk chauffeur in Pnomh Penh, maar ik weet niet in hoeverre het waar is.
Het valt niet te ontkennen dat Cambodja problemen heeft, waar zeker verandering in moet komen, mocht het zo ontwikkeld als z'n buurlanden willen worden. Maar zoals ik in m'n vorige blog zei, vind ik het indrukwekkend dat er überhaupt scholen en ontwikkeling is. Het zou natuurlijk helpen als de overheid niet corrupt was, en ook daadwerkelijk het beste met het land voor zou hebben. Abi wil trouwens rechten studeren en politicus worden. Hij wil naar Harvard en een grote achterban creëren zodat hij verandering in zijn land kan brengen. Ik kon zijn ambitie erg waarderen, en zag dat hij er echt hart voor heeft. Ik zou voor 'm stemmen. Abi for president!
Anderhalve week geleden ben ik naar Battambang geweest. Omdat de rest van de vrijwilligers vrijdag een vrije dag hadden, en ik door mijn expat collega's gewoon moest werken, heb ik zaterdagochtend alleen de bus genomen naar Battambang. (Even snel tussendoor: er is hier elke week wel een feestdag, de vrijwilligers die op een project werken profiteren daar van, but not me. Ever. M'n vakantieweek was dus eigenlijk geen vakantie voor mij) De eerste 20 min naar Battambang was echt verschrikkelijk. Je kan het eigenlijk geen weg noemen, daarna was de weg bijna alsof ik in Nederland was. Goed asfalt, zonder (al te grote) gaten, veel groen, wat gras en boompjes, en suuuper plat. Best een beetje saai eigenlijk. Ik deelde de bus verder met een stuk of 20 Cambodjanen. Voorin de bus was een klein tv scherm waarop de kruizen van, ik denk, Koreaanse, schaarsgeklede vrouwen bewegend op een ernstig eentonige beat suggestieve bewegingen maakten. Vier uur lang plaatsvervangende schaamte. Ik hoop niet dat zij denken dat dit in het Westen normaal is, maar waarschijnlijk wel..
Buiten bovengenoemde, zat er ook nog eens een zieke vrouw schuin voor mij, die tijdens de rit 5 keer haar maag heeft geleegd via haar mond. In een plastic zakje, dat wel.
Battambang is de tweede stad van Cambodja, maar straalt dit absoluut niet uit. Het is niet toeristisch, klein, en heeft eigenlijk niet heel veel te bieden in de stad zelf, behalve het enige treinspoor waar een trein/platform van bamboe op rijdt. Zaterdag heb ik met een andere vrijwilliger weer een motor gehuurd en zijn we naar een ‘berg’ gereden met grotten, die door de Khmer Rouge zijn gebruikt om mensen te vermoorden, en tempels. In de berg zat de ‘bat cave’ waar duizenden vleermuizen tijdens de schemer uitvliegen. Verder was er dus niet veel te doen.
Afgelopen weekend was Halloween, en ben ik met collega’s als ninja’s verkleed gegaan. Door alle expats in de stad, is Halloween een gigantisch ding. Het leek in Pubstreet (waar alle barretjes zitten) een beetje op koningsdag in NL. Dronken, verkleedde mensen dansend op straat. Helaas zijn we een paar keer vergeleken met ISIS strijders.. Dat was een beetje jammer.
Mijn fotos staan eindelijk op m’n laptop trouwens, dus heb bij de reisverslagen wat toegevoegd. JOEJOE!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
