Tonlé sap meer, West Baray en stage

Ik ben blijkbaar dus niet zo goed in bloggen, sorry. Vandaag zit ik een maand en een week in Cambodja, dus ik zal de afgelopen drie weken bij langsgaan (in twee blog-posts).

Een paar dingen zijn mij opgevallen in mijn tijd hier. Cambodjanen zijn vriendelijk en behulpzaam, maar schamen zich niet om overal geld voor te vragen. Het zijn trotse, leergierige mensen en hebben de liefste lachen die ik tot nu toe heb gezien. Het verschil tussen rijk en arm is gigantisch. In Nederland heeft over het algemeen iedereen een huis dat uit muren en een dak bestaat, van steen (of hout als je de Scandinavische look leuk vindt), hier kan het bestaan uit plastic (vuilniszakken, rijstzakken), hout, afval, of steen. En de mensen die geld hebben kopen de grootste auto’s die ze kunnen vinden. Ik denk wel dat het een geval van prioriteit is, sinds de Cambodjanen allemaal een smartphone (zoals ik in m’n eerste blog al vertelde) en een motor hebben. Ze zijn dus blijkbaar prima tevreden met hun krakkemikkige, lekke huisjes. Aan de ene kant is het iets moois, tevreden zijn, maar het lijkt alsof ze ook een beetje materialistisch zijn, voor zover ze dat kunnen betalen. Over het algemeen spreekt de jonge bevolking wel ok Engels. Je kan niet met iedereen een gesprek hebben, maar ze begrijpen je meestal wel.

Mijn derde weekend hier ben ik met alle vrijwilligers uit het guesthouse naar het Tonlé Sap meer geweest om een floating village te bezoeken. Na drie kwartier in het busje werden we de boot opgezet, en naar het dorp gebracht. We hadden het geluk dat het geen toeristische floating village was, want dan waren we waarschijnlijk nog meer afgezet dan we al werden. We moesten namelijk oorspronkelijk 5 dollar per klein bootje, voor twee/drie personen, betalen (om de mangrove in te gaan), maar eenmaal daar vroegen ze om 5 dollar per persoon. Gierige Hollanders dat we zijn, zijn we daar natuurlijk niet mee akkoord gegaan en hebben we 't naar 3 dollar kunnen praten. De mangrove was erg mooi. Fijn om de zon uit te zijn en zo dichtbij de natuur te zijn (je zit letterlijk 10 cm boven t water). De dag na de floating village ben ik met twee andere vrijwilligers de 10km fietstocht naar West Baray aangegaan. Dit is een man-made meer uit de tijd dat de tempels van Angkor zijn gemaakt. In 't midden van 't meer staat nog een kleine ruïne van een tempel. Na 2 kilometer kwamen we een gigantische moesson bui tegen die ons de rest van de 8 kilometer heeft 'vermaakt'. Komt die mooie roze poncho met witte stippen toch van pas :D
De eerste weken waren de buien minder erg dan de laatste tijd. Ze lijken heftiger en frequenter, terwijl het regenseizoen langzaam tot z'n eind zou moeten komen.. Misschien heb ik de regen van NL meegenomen..
Het meer zelf was trouwens niet erg interessant. We hebben een uurtje in een hangmat gehangen, maar dat was 't. Anti-climax.

Natuurlijk ben ik niet in Cambodja voor het reizen (ook wel een beetje), maar overdag loop ik dus stage. We zijn nu nog erg veel bezig met de voorbereidingen. Hierin ben ik verantwoordelijk voor het contact met de 22 jonge, onbekende Aziatische fotografen die een week lang workshops krijgen van professionele fotografen zodat ze hopelijk bekender worden. Ook ben ik verantwoordelijk voor de informatie die wij van de expositie-fotografen laten zien, dit zijn er 80+. Een hele hoop biografieën en info-tekstjes dus. Ook hou ik de social media bij qua volgers/likers en de media-database. Verder dan dat ben ik nog niet gekomen in twee weken.